Klokslag half negen zitten we in de keuken van Hostal las Arecas. Onze gastheer en –vrouw zorgen ervoor dat we na een heerlijk ontbijt weer met een goed gevuld buikje op pad kunnen. Wat zal het tegenvallen wanneer we weer thuis zijn en zelf voor ons ontbijt moeten zorgen ...

Wanneer je in Santa Clara bent, kun je niet om de twee belangrijkste bezienswaardigheden heen: het Mausoleum en de Tren Blindada. Dat is ook te merken aan de grote hoeveelheid toeristen die deze plaatsen bezoeken. En wij dus ook.

Mausoleum van Che Guevara

Ons eerste doel vandaag is het Mausoleum van Ernesto 'Che' Guevara (Mausoleo del Che Guevara) en het beeld wat uitkijkt over het Plaza de la Revolución. Het beeld van Che staat op een betonnen blok. Naast dit blok vind je nog een aantal andere betonnen blokken waarop informatie over zijn leven en de revolutie vermeld staat.

Che is in 1967 tijdens de Bolivia campagne, op bevel van de CIA, gedood door Boliviaanse militairen. Pas in 1997 zijn de stoffelijke resten van Che en zestien van zijn strijders gerepatrieerd uit Bolivia en bijgezet in het Mausoleum.

Jorge vertelt ons dat het ten strengste verboden is om foto's te maken in het mausoleum en teleurgesteld berg ik mijn camera weer op. De teleurstelling is nog groter wanneer we te horen krijgen dat het Mausoleum niet toegankelijk is vanwege de overvloedige regenval van de afgelopen periode.

We gaan de trap op naar het Plaza de la Revolución en 'vergapen' ons aan het immens hoge beeld en het grote plein. We kijken rond, maken foto's en komen de Nederlanders van Cayo las Brujas weer tegen. Zij gaan verder naar Varadero om nog een paar dagen all inclusive te relaxen en wij naar Havana.

Ons Spaans is net niet voldoende om de teksten op de blokken te kunnen ontcijferen en na een kwartiertje hebben we het eigenlijk wel gezien. Op naar de trein!

Wil je meer foto's van het monument van Che zien, klik dan hier.

Tren Blindado

Gisteren, toen we Santa Clara binnen reden, hadden we al een glimp van de trein opgevangen. Vandaag was het iets moeilijker om hem te vinden in de wirwar van straten. Het voordeel van een taxi met chauffeur wordt dan opeens weer heel duidelijk: hij vraagt de weg in rap Spaans, rijdt nog een paar keer verkeerd maar we komen er wel.

De officiële naam luidt 'Monumento a la Toma del Tren Blindado' en is een reconstructie van de – voor de revolutie beslissende – 'Slag van Santa Clara'. Het monument bestaat uit ontspoorde wagons waarin een soort van museum is gevestigd. In het museum wordt alles over de gevechten van 1958 verteld.

Interessant om te zien maar ook dit hoeft niet meer dan een kwartiertje te kosten. Mits er niet teveel toeristen rondlopen.

Hier vind je meer foto's van de Tren Blindado.

Onderweg naar Havana

Het zal een uur of elf geweest zijn wanneer we in de auto stappen en op weg gaan naar onze laatste bestemming 'La Habana', op een kleine 300 km van Santa Clara. De route voert over uitsluitend snelweg en Jorge houdt het gaspedaal stevig ingetrapt. Ik probeer het voorbijflitsende landschap in me op te nemen maar zonder succes. Al snel doezelen we weg en knikkebollen mee op de hobbels in de weg.

Lunch langs snelweg

Op een gegeven moment merken we dat Jorge snelheid mindert en zoekend rondkijkt. Aan onze maag te voelen is het lunchtijd en bij het eerste restaurant wat we zien staan een aantal grote bussen geparkeerd. Jorge kijkt vragend om en beide hebben we zoiets van 'neh, doe maar niet'. En Jorge rijdt verder. Om even later op de snelweg te stoppen, de auto in zijn achteruit te zetten en een kleine onverharde weg op te rijden. Enkele auto's, een klein huisje en wat (pluim)vee. Dat is alles wat we in eerste instantie zien. Maar het blijkt een restaurant te zijn waar we uiteindelijk heerlijk hebben gegeten. Tussen de rondscharrelende kippen.

Tijdens de lunch vraagt Jorge wat we die avond in Havana gaan doen. Eigenlijk is een 'tropical dance show' een 'must see' wanneer je in Havana (of een nadere plaats in Cuba) bent. En daar kwam zijn portemonnee tevoorschijn waaruit hij informatie voor zo'n show haalde. Ik ben de prijs kwijt maar ik dacht dat het zo'n 80 CUC per persoon was. Inclusief eten. Beiden vonden we dit te gortig worden en besloten dat we zelf onze avond in zouden vullen qua eten en drinken.

Het voorstel wat volgde was zeer verrassend te noemen: Jorge nodige ons bij hem thuis uit en zijn moeder, de beste kok ever, zou dan een heerlijke maaltijd voor ons koken. Lang nadenken was nu overbodig.

Hier, in dit restaurant, bedanken we Jorge ook voor zijn goede zorgen van de afgelopen twee weken. We hebben een pakketje gemaakt met wat kleinigheidjes voor zijn moeder en een combi van CUC's en CUP's. Al de CUP's die we overhadden. Een CUP kun je namelijk niet meer wisselen voor andere valuta en is dan voor ons 'waardeloos'. Omgerekend hebben we hem een gemiddeld maandloon als fooi gegeven. Maar daar hebben we veel gemak en veel minder zorgen voor terug gekregen. We denken dat hij er wel blij mee was ;-)

Casa in – opnieuw – La Habana Vieja

Een uurtje later komt Havana langzaam in zicht en wanneer we door de tunnel onder het toegangskanaal naar de Bahia de la Habana komen, zien we weer herkenningspunten waar we twee weken eerder rondgekeken en gewandeld hebben.

Casa Habana Colonial aan de Lamparilla ligt op een steenworp afstand van de Obispo en is snel gevonden. Wanneer we aanbellen, komt er geen reactie. Nog een keer aanbellen is net zomin succesvol. Jorge vraagt om het telefoonnummer en belt. Geen gehoor. En we besluiten naar binnen te gaan door de openstaande voordeur. Vol afgrijzen kijken we omhoog …

Ons casa bevindt zich op de tweede verdieping en er is geen lift. Nergens trouwens. We moeten 12 (!) trappen omhoog (met onze zware koffers) en dan hopen we maar dat onze gastvrouw of -heer ook daadwerkelijk de deur voor ons zal openen. Wanneer we op de deur kloppen, is er geen reactie. Wanneer Jorge belt, horen we de telefoon rinkelen. Aan de andere kant van de deur. En we horen geschuifel. Eindelijk gaat de deur open en zien we een keurig verzorgd casa wat niet te vergelijken valt met het trappenhuis.

Onze kamer is weer voorzien van airconditioning en verschillende ventilatoren. Altijd fijn om een keuze te hebben in hoe je een kamer koel wilt houden. Aan het water zal het niet liggen, dat is gewoon koud.

Voordat we de stad ingaan, krijgen we nog koffie aangeboden van de gastvrouw.

La Habana Vieja

We hebben al twee volle dagen door Havana gestruind maar we komen tot de conclusie dat we eigenlijk nog maar een fractie gezien hebben van de stad. Gewapend met de plattegrond van Havana willen we richting het Plaza Vieja. Daar zijn we nog niet geweest en schijnt een mooi plein te zijn. En het wordt weer tijd voor een cocktail(tje). Toch?

La Iglesia de San Agustín o San Francisco el Nuevo

En zo wandelen we langs de La Iglesia de San Agustín o San Francisco el Nuevo, ook kortweg San Francisco el Nuevo genoemd, en kunnen de verleiding niet weerstaan om naar binnen te lopen. De kerk is tussen 1608 en 1663 gebouwd en staat nu onder bescherming van de heilige Franciscus van Assisi.

De kerk ligt bijna verscholen tussen de huizen in de oude stad en wordt als één van de grootste en meest majestueuze van de stad beschouwd. Wat vooral opvalt in de kerk is de prachtig versierde koepel en het indrukwekkende hoogaltaar. Deze kerk is zeker een aanrader om even binnen te wandelen en tot rust te komen.

Vraag me niet waarom, maar van de buitenkant van de kerk hebben we geen foto's gemaakt.

De foto's van het interieur van de kerk vind je hier.

Plaza Vieja

En zo wandelen we verder en komen we uit op het Plaza Vieja. De oorspronkelijke naam van het plein is Plaza Nuevo en stamt uit 1559 toen de stad werd uitgebreid. Dit plein was toen vooral bedoeld voor executies, optochten, stierengevechten en feesten. De rijkste burgers van Havana keken hierbij toe vanaf de balkons van de gebouwen rondom het plein.

In de achttiende eeuw deed het plein dienst als een populaire markt in het commerciele Havana en werd de naam veranderd in Plaza del Mercado. Dat duurde niet lang want in 1814 werd een nieuwe markt gebouwd in het Plaza del Cristo en kreeg het plein de huidige naam: Plaza Vieja.

Nadat La Habana Vieja in 1982 op de Werelderfgoedlijst werd geplaatst, is de restauratie van het plein gestart en is nu omringd door gerestaureerde koloniale gebouwen uit de XVII, XVIII en XIX eeuw.

Meer foto's van het Plaza Vieja vind je hier.

Ondertussen is de zon ondergegaan en wandelen we via het Plaza de San Fransico de Asís weer terug naar ons casa. Het is bijna donker en – net geen – volle maan. De klok zegt dat we nog even tijd hebben om te rusten voordat Jorge ons op komt halen voor het diner bij hem thuis.

Diner @ casa Jorge

Exact op de afgesproken tijd stopt de gele taxi van Jorge voor de deur. Hij wordt vergezeld door zijn zoon en onderweg moeten we nog wat boodschappen doen. Wanneer we bij Jorge thuis aankomen, heb ik de indruk dat zijn ouders oprecht blij zijn om Janet en mij te zien. Ondanks de taalbarrière. En in gebrekkig Spaans, Engels en het ouderwetse handen- en voetenwerk hebben we een erg gezellige avond en kunnen we het alleen maar beamen: de mama van Jorge is de beste kok, ever ;-)

Maar ik denk – stiekem – dat er een hele luxe maaltijd voor ons, de gasten, is neergezet en dit niet overeenkomt met wat er dagelijks op de tafel verschijnt.