Ook hier, in Casa Habana Colonial, wordt er door onze gastvrouw Maria goed voor ons gezorgd. En ja, ik weet de naam, goed hè? En weet je hoe dat komt?
Mieke schijnt voor een Cubaan een lastige naam te zijn en in mijn paspoort staat Maria als eerste naam. Ergens halverwege, ik geloof in Trinidad, ben ik mezelf maar als Maria voor gaan stellen. En dat levert opeens zoveel blijk van herkenning op ;-)

Aan de gedekte tafel te zien, heeft ze nog meer gasten. Of zij en haar familie moeten pas gaan eten wanneer wij, de gasten, klaar zijn. Dat kan ook nog hè?

De tweede dag in Havana hebben we de 46 meter hoge Iglesia y Convento de San Francisco de Asis beklommen. Het uitzicht was er prachtig. Tóen hebben we de gouden koepels van de Sacra Catedral Ortodoxa Griega San Nicolás de Mira voor het eerst van afstand gezien. En dat zou, al dwalend door Habana Vieja, ons doel worden deze ochtend.

Habana Vieja

Dwaal gezellig even met de foto's mee, veel plaatsen zijn al besproken dus dit kan heel kort ;-)

Sacra Catedral Ortodoxa Griega San Nicolás de Mira

Uiteraard is er weer gezocht naar informatie over de 'orthodoxe kathedraal van Onze Lieve Vrouw van Kazan', maar die is karig te vinden op het wereld wijde web. Ondanks het imposante uiterlijk duurde het toch even voor we de, in Byzantijnse stijl gebouwde, kathedraal gevonden hadden. De kathedraal zelf is nog niet zo oud, de eerste steen werd namelijk op 14 februari 2006 gelegd. Door de Russische Patriarch Kirill werd de kathedraal 32 maanden later ingewijd. Deze kathedraal is niet de enige maar wel de grootste Russisch-orthodoxe kerk in Havana.

Je vindt de kathedraal aan de Calle San Pedro, de weg langs de Baai van Havana, en het witte gebouw met de gouden en donkere koepels valt op in het straatbeeld. Wanneer we de trap beklimmen naar de ingang, komen we voor een dichte deur tot stilstand. Het is niet mogelijk om de kathedraal te bezoeken. Of dit altijd zo is, dat blijft voor ons onduidelijk.

Nieuwsgierig naar meer fotos? Klik dan hier.

En we dwalen verder. Kijk je weer mee?

Museo de 28 Septembre

Voor de laatste keer wandelen we door de Obispo. Al babbelend komen we tot de ontdekking dat we geen enkel gebouw waar een museum in is gevestigd, hebben bezocht. Iets met interesses in combinatie met de toegangsprijs én of de informatie ook in het Engels beschikbaar is.

Waarschijnlijk zijn we er al minstens 20 keer langsgelopen maar nu pas valt ons het museum op, het Museo de 28 Septembre. Een kleine toegang, een klein prijsje en info in het Engels. Zegt de dame bij de kassa. En we besluiten om naar binnen te gaan.

Wanneer ik - thuis - op internet naar het museum op zoek ga, kom ik veel Spaanstalige websites tegen, maar eigenlijk vind je op de website van www.cubamigos.nl snel een betere uitleg waar het omdraait: Comités de Defensa de la Revolució (CDR).

Het museum exposeert voornamelijk – een soort van – schilderijen en heeft door het Ministerie van Cultuur van Cuba de onderscheiding 'Special Museum' gekregen en wordt vooral bezocht door toeristen die geïnteresseerd zijn in het Cubaanse sociaal-politieke model. Zo'n 100.000 per jaar. En eerlijk, het is niet mijn museum.

Voor de Spaanstaligen onder ons, ga je gang: www.ecured.cu ;-)

Nog steeds is het geen tijd om terug te gaan naar onze casa en we dwalen verder ...

Wil je meer van onze (ver)dwalingen zien, klik dan hier.

Iglesia Del Santo Cristo Del Buen Viaje

Na de lunch en weer op weg terug naar onze casa, komen we de Iglesia Del Santo Cristo Del Buen Viaje tegen. We hebben nog een half uur en onze koffers zijn al gepakt. Tijd genoeg om de kerk te bezoeken dus.

De oorsprong de kerk stamt uit 1604 en is daarmee één van de oudste kerken in Havana. Aan het Plaza del Cristo werd een kapel gebouwd door de Franciscaner orde. In de decennia daarop werd de kerk regelmatig verbouwd totdat ze in 1755 haar huidige vorm kreeg. In 1899 is de kerk in handen van de Orde van St. Augustinus overgegaan en vonden er meer verbouwingen plaats.

In de kerk is een prominente plaats voor het altaar met Santa Rita de Casia, één van de meest populaire heiligen van de katholieke kerk met de roos als symbool. Santa Rita staat bekend als patrones van vrouwen, met name voor degenen die een slecht huwelijk hebben, geen kinderen kunnen krijgen of problemen hebben met hun kinderen, misbruikt worden door hun partners en dergelijke. Maar ze wordt ook aanroepen voor hulp in allerlei moeilijke situaties door mensen die moedeloos en ten einde raad zijn.

Kijk hier voor meer foto's van de kerk.

Het laatste stukje religie en cultuur in Havana sluiten we hiermee af en we gaan onze koffers ophalen. Het is bijna half 2 en dat is ook de tijd die we af hebben gesproken met Jorge om ons op te halen. Weet je trouwens dat een koffer zoveel trappen omlaag sjouwen veel beter gaat dan omhoog? ;-)

Beroving

Wanneer we op straat staan te wachten tot Jorge arriveert, zie ik in mijn linkerooghoek een jonge Cubaanse knul in rap tempo, sterker nog, rennend onze kant op komen. En ik zeg nog tegen Janet: 'Hij heeft wel heel veel haast'. Om vervolgens op de voet gevolgd te worden door een man en een vrouw die – in het Spaans – in paniek 'Help politie' roepen. Maar de knul is al voorbij en er is niemand die hem staande houdt. Een beroving dus.

Dit is overigens de enige keer en de enige vorm van criminaliteit die we hier zijn tegengekomen. Wel zijn we regelmatig gewaarschuwd voor 'pickpockets', door de 'gewone' Cubaan maar ook door de politie. Het blijft oppassen geblazen. Dat is overal ter wereld en ook hier in Cuba.

Jose Marti International Airport

Jorge is keurig op tijd en om half 3, een uur later, komen we zonder oponthoud aan op het vliegveld. We krijgen beiden van Jorge een sleutelhanger als aandenken aan onze vakantie in een geweldig land. En aan hem natuurlijk! Ik denk niet dat we hem ooit zullen vergeten ;-)

Inchecken en de douaneformaliteiten verlopen soepeltjes en voor we het weten moeten we onze laatste CUC's nog kwijt. De laatste mojito blijkt (voor mij) de één na laatste te zijn en nog steeds blijven er 17 CUC over die we niet op krijgen. So it be …

Vlucht KL0724 naar Amsterdam

Het is vijf uur en tijd om te boarden en ik hoop dat de twee mojito's verantwoordelijk zullen zijn voor een beetje slaap tijdens onze vlucht. Het boarden verloopt, net als de check in, probleemloos en in een mum van tijd hebben we onszelf in onze stoelen genesteld. Kunnen we al vertrekken?!

Onze vlucht heeft een heel andere route dan op de heenweg en duurt, heel verrassend, 'maar' 8 uur en 40 minuten en zal voornamelijk bestaan uit een keer warm met een 'slaapmutsje' voor de liefhebber) en heel veel doezelen met een poging tot slapen.

Terwijl we opstijgen, gaat de zon onder. In dit prachtige avondlicht werpen we een laatste blik op Cuba.

Na de warme maaltijd worden de lichten gedimd en wanneer ik uit het vliegtuigraampje kijk is de wereld heel erg donker. Tijd om te slapen. Of nog even niet. Er wordt nog wat rond 'gezapt' tussen de films en informatie die elke passagier standaard ter beschikking heeft. Daarna wordt er een goede poging gedaan tot slapen maar dat vlot helaas niet zo.

Eigenlijk is er al een nieuwe dag, 26 november, begonnen. Voor zowel Cubaanse als Nederlandse begrippen maar het reisverslag gaat door tot we veilig op Nederlandse bodem zijn geland en op weg naar huis zijn.

Rond half 8 vliegen we boven Engeland en zien we een kleine oranje streep aan de horizon verschijnen. Er wordt nog een ontbijt geserveerd en beneden ons zien we de wereld ontwaken: het verkeer op de (snel)wegen neemt toe, lampen gaan aan in de woningen. Het vliegtuig zet langzaam maar zeker de landing in. Het landschap ziet er vertrouwd uit: eerst de Noordzee en dan de verlichte kassencomplexen in het Westland en de weilanden met sloten. Uit de bewolking zien we de regen vallen:

Welkom in Nederland!

Vijf voor half 9 zien we de verkeerstoren van Schiphol en is onze vakantie – bijna – ten einde.

Foto's van onze laatste vakantie-uren, kun je hier bekijken.

Naar huis

Op Schiphol nemen we afscheid, Janet gaat haar auto ophalen bij het Ibis Budget Hotel en ik zoek mijn trein. Op de terugweg ga ik nog even bij mijn ouders langs en, na een emotioneel weerzien, kan ik ook verder naar huis. Dag Auténtica Cuba, hallo jetlag! ;-)