Het einde komt nu toch echt in zicht en vandaag keren we – voor de laatste nacht in Cuba – terug naar Havana. Maar eerst bezoeken we het Che monument en de Tren Blindado in Santa Clara hebben. Helaas is het mausoleum niet toegankelijk door de overvloedige regenval. Voor het diner zijn we bij Jorge thuis uitgenodigd waar zijn moeder een heerlijke maaltijd voor ons bereidt.

Deze ochtend hebben we nog maximaal genoten van een tropisch klimaat. Helaas hoort daar ook met regelmaat een enorme partij regen bij. En dat hebben we geweten. Bij ons vertrek was de strakblauwe lucht bewolkt geraakt. Nog voordat we op het vaste land zijn aangekomen, valt het hemelwater dan ook met bakken uit de lucht. En dat is niet zo fijn rijden over slechte wegen. Gelukkig is het opgeklaard tegen de tijd dat we in Santa Clara aankomen en kunnen we daar de stad onveilig maken.

Het bevalt ons goed in Villa las Brujas. Niets moet maar alles mag en we genieten maximaal. Zoals op zondagochtend om half 12 een Piña Colada op het strand drinken. Gebracht door onze favoriete ober. Dat we daarna ook nog gaan snorkelen ...  ach ...

Gisteren na aankomst op het eiland gelijk naar het duikcentrum gelopen, dat naast de lodges bleek te liggen. Heel makkelijk. Ik kon nog terecht de volgende ochtend, zou er iets voor negen uur moeten zijn. Met mijn 17 duiken bleek ik een ervaren duikster, dus kon ik makkelijk mee met de groep, die inmiddels zou bestaan uit vijf andere duikers. Dit bleek een erkende duikschool (ACUC) en mijn brevet werd voor de vorm bekeken en goedgekeurd. Vanochtend dan ook met mijn eigen duikcomputer op tijd er naartoe gelopen. Maar er bleek niemand aanwezig.

We naderen langzaam maar zeker toch het einde van onze vakantie. Drie overnachtingen op een piepklein eilandje zijn hier onderdeel van. Iets met tot rust komen en alle ervaringen die we tot nu toe gehad hebben, verwerken op een wit strand aan een licht blauwe oceaan. Tenminste, dat hebben de plaatjes ons beloofd ;-)

We steken vandaag dus Cuba dwars over en rijden via Sancti Spiritus naar 'ons' relax-eiland(je): Cayo las Brujas. En er is geen woord gelogen …

Het was – ondanks het feit dat Janet ziek is – weer een enerverende dag vandaag. We kijken uit over de Valle de los Ingenios, bezoeken Manaca Iznaga en twee pottenbakkerijen in Trinidad, wandelen in Parque Natural El Cubano en genieten op het Playa Ancón van de ondergaande zon met schitterende luchten. Wat we toen nog niet wisten, ook hieruit kan het verschrikkelijk regenen …

De bovenstaande omschrijving vat de dag bijna helemaal samen. Bijna dan. Dit was een dag van afzien, sterker nog, grensoverschrijdend bezig zijn. Voor mij dan hè. Nadat ik mezelf toch heel stellig had voorgenomen om nooit meer op een paard te kruipen (lees hier waarom), ben ik nog nooit zo blij geweest om zo'n edel dier weer te zien. Plus op zijn of haar rug plaats te mogen nemen. En weet je hoe dat kwam?